Το γράμμα που ακολουθεί έφτασε με mail σήμερα..Παρατείθεται αυτούσιο:Σήμερα θα σας ένα παραμύθι..Όχι σαν αυτά που μας έλεγε η γιαγιά μας, όταν ήμασταν μικρά παιδάκια..Ένα παραμύθι που μπορεί να μην έχει τόσο ωραίο και ευχάριστο τέλος..Ένα παραμύθι που μπορεί να μην έχει ακόμα γραφτεί το τέλος του..Ένα παραμύθι που μπορεί στο τέλος να διαπιστώσετε ότι δεν ανήκει στην σφαίρα της μυθοπλασίας..Ένα παραμύθι που μπορεί οι πρωταγωνιστές να είστε όλοι εσείς και μπορεί πολλοί από εσάς να βρείτε το εαυτό σας διαβάζοντας αυτές τις σειρές..Για όλους εσάς που η κρίση δεν επηρεάζει μόνο τη ζωή σας, αλλά και την σχέση σας..Ας ξεκινήσουμε λοιπόν...το παραμύθι..
Ήταν κάποτε δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι.Τελικά ίσως να μην ήταν και τόσο παιδιά.Ίσως να ήταν δύο "παιδιά" στην καρδιά.Δύο νέοι με όνειρα, φιλοδοξίες και αγάπη μεταξύ τους. Δύο νέοι που πίστευαν ότι μπορούν να προχωρήσουν στην ζωή τους μόνο και μόνο επειδή έτσι το σκέφτηκαν.Δεν τα υπολόγισαν όμως όλα.Δεν υπολόγισαν τίποτα για την ακρίβεια.Δεν υπολόγισαν πως το να αγαπάς κάποιον, δεν λύνει κανένα από τα προβλήματά σου. Ίσως και να τα διογκώνει η αγάπη τελικά κάποια προβλήματα.Δεν σε ταΐζει δυστυχώς η αγάπη ούτε σε χορταίνει.Αντιθέτως, σε βάζει σε μία δίνη, που για χάρη της αντέχεις και υπομένεις πράγματα, και στο τέλος δεν ξέρεις αν έπρεπε,αν άξιζε και αν ανταμοιφθείς για τις θυσίες που έκανες.
Γνωρίστηκαν, λοιπόν, οι δύο νέοι μας μέσω κοινής παρέας, φίλοι στην αρχή, σχέση μετέπειτα. Δεν ήταν τίποτα εύκολο από την αρχή.Υπήρχαν πολλά προβλήματα..Οικονομικά, προσωπικά, ψυχολογικά..Όμως τα πάντα ξεπερνιούνται αρκεί να θες και να προσπαθείς.Και έτσι γίνονταν όντως.Ξεπερνιόταν τα προβλήματα που τυχόν προέκυπταν τα πρώτα χρόνια με την κοινή τους προσπάθεια και την καλή τους θέληση.Κάποια στιγμή το αγόρι βρήκε δουλειά και πίστεψαν ότι τα πράγματα θα αρχίσουν να βελτιώνονται.Όμως η δουλειά δεν ήταν αυτό που περιμένανε και έτσι οι συχνοί καβγάδες δεν άρχισαν να εμφανιστούν.Υποχωρήσεις αμοιβαίες γίνονταν και από τις δύο πλευρές προκειμένου να διατηρηθεί η σχέση τους.Ατελείωτες ώρες συζητήσεων, κλάματα, φωνές όμως το θέμα ήταν ότι άντεξαν και αυτή τη δυσκολία.Όπως άντεξαν και πριν από αυτή άλλες τόσες.Άλλωστε αγαπιούνται, αλίμονο αν δεν προσπαθήσουν για την αγάπη τους.
Τα χρόνια όμως περνούσαν.Οι δύο νέοι άρχισαν να δένονται ακόμα παραπάνω και να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον ακόμα περισσότερο.Αναμενόμενο ήταν κάποια στιγμή να αρχίσουν να σκέφτονται και την συγκατοίκηση.Νέοι είναι άλλωστε, αν δεν έχουν όνειρα για την ζωή αυτοί ποιοι θα έχουν;Έχοντας δουλειά ο ένας από τους δύο, είχε και το κορίτσι ημιαπασχόληση, αν και αντίθετοι και οι δύο με την φύση της δουλειάς, το πήραν απόφαση να προχωρήσουν. Για την ακρίβεια δεν ήταν και οι δύο αντίθετοι.Το αγόρι υιοθετούσε πάντα την άποψη της κοπέλας, πράγμα το οποίο δεν της άρεσε και το είχε επισημάνει πολλές φορές..Άλλα αυτά τα προβλήματα προσωπικότητας και αυτοπεποίθησης δεν ήταν ώρα να τα λύσουν τότε.Αγάπη βλέπετε, δεν μπορείς να είσαι συνέχεια τσακωμένος με τον σύντροφό σου.Το παίρνουν απόφαση και ψάχνουν για σπίτι.
Εδώ όμως μπαίνει στην παρέα μας η "κρίση".Ένα από τα θύματα της κρίσης ήταν και το αγόρι.Απολύθηκε από την δουλειά του την μέρα που βρήκαν σπίτι για να μείνουν μαζί.Για να στεγάσουν τα όνειρά τους.Εκείνη τη μέρα.Όχι δεν στεναχωρέθηκε για τη δουλειά κανείς, αλλά πάνε τα όνειρα, έβγαλαν φτερά.."Ίσως να ήταν καλύτερα που έγινε έτσι που έγινε τώρα, ίσως να ήταν καλύτερο που δεν νοικιάσατε πρώτα το σπίτι", έλεγαν όλοι, αλλά το θέμα ήταν πως τα όνειρα άρχισαν να εξανεμίζονται σιγά σιγά.Οι ελπίδες για να μείνουν μαζί χάθηκαν..Οι ελπίδες για να κάνουν οικογένεια πέταξαν από εκείνη τη στιγμή.Κακά τα ψέματα, και οι δύο γνώριζαν πολύ καλά πόσο δύσκολο ήταν να βρεθεί δουλειά με την κρίση μέσα στα πόδια τους.Και όμως το ξεπέρασαν και αυτό το σοκ της απόλυσης, της ματαίωσης των κοινών σχεδίων τους και συνέχισαν να είναι μαζί.Αγάπη άλλωστε αυτό είναι.Να μένεις δίπλα στον άλλον ακόμα και στις δυσκολίες.Ακόμα και όταν ξέρεις ότι τα όνειρα σου καταστρέφονται, να μένεις εκεί. Μέχρι πότε όμως αντέχεις;;
Ο καιρός περνούσε, και περνούσε πιο γρήγορα απ' ότι συνήθως.Και δουλειά πουθενά.Κανείς από τους δύο.Η ένταση μεταξύ τους όλο και περισσότερο μεγάλωνε.Κάθε παρατήρηση του ενός για τον άλλον ήταν αρνητικό σχόλιο.Η σχέση τους περνούσε και αυτή κρίση.Μεγαλύτερη κρίση.Τα προβλήματα διογκώνονταν με μεγάλη ευκολία και ο καβγάς ήταν καθημερινή απασχόλησή τους.Κανείς δεν έπαψε να νοιάζεται για τον άλλον.Όμως πόσο εύκολο είναι να είσαι το ίδιο τρυφερός στον σύντροφό σου όταν δεν ξέρεις ότι δεν έχεις ελπίδες για περαιτέρω εξέλιξη;Η αγάπη, τους κρατούσε ακόμα μαζί.Άλλωστε είπαμε, αυτό είναι αγάπη.Τόσα ξεπέρασαν αυτό να μην το ξεπεράσουν;
Ο καιρός συνέχιζε να περνάει με ιλιγγιώδη ταχύτητα όμως δουλειά πουθενά.Έτσι, στην απόγνωση τους σκέφτηκαν σαν μία καλή λύση να φύγουν στο εξωτερικό.Τουλάχιστον να προσπαθήσουν και εκεί, μία προσπάθεια ποτέ δεν κάνει κακό.Όμως ξανά τα ίδια..Λεφτά δεν υπάρχουν..Τουλάχιστον για τον έναν από τους δύο..Και άρα μένουν πάλι εδώ..Εδώ που δεν έχουν μέλλον, που δεν έχουν ελπίδες..Αγαπιούνται όμως και αντέχουν.Έτσι έπρεπε να γίνει κανονικά με βάση τις προηγούμενες φορές.Αντέχουν όμως άλλο;Μπορούν πλέον να αντέξουν;Μένοντας εδώ μένουν στην ίδια κατάσταση, στα ίδια πράγματα. Χωρίς προοπτικές, χωρίς μέλλον..Φεύγοντας ο ένας, βάζει σε κίνδυνο την σχέση τους. Και όμως ο ένας από τους δύο τραβάει προς τα πίσω τον άλλον. Αλλά αγάπη...Αντέχει άραγε;
Δυστυχώς, οι σχέσεις φθείρονται.. Όσο δυνατές και να είναι η αγάπη δεν νικάει..Το αποτέλεσμα;
Σχέσεις - οικονομική κρίση = 0 - 1..
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας..
Μελίνα..
0 σχόλια for "Οικονομική κρίση - Σχέσεις : Ποιος θα επιβιώσει;"