Ο φόβος της μοναξιάς σίγουρο είναι ένα ισχυρό κίνητρο για να μείνεις με έναν άνθρωπο,
αλλά ως πότε θα το κάνεις αυτό;Μία μέρα θα ξυπνήσεις και θα πεις τι υποχωρήσεις έκανα και τότε σίγουρα θα είναι πολύ αργά για το οτιδήποτε!Θα πρέπει από πριν να έχεις το θάρρος να αντιμετωπίσεις τις καταστάσεις..
αλλά ως πότε θα το κάνεις αυτό;Μία μέρα θα ξυπνήσεις και θα πεις τι υποχωρήσεις έκανα και τότε σίγουρα θα είναι πολύ αργά για το οτιδήποτε!Θα πρέπει από πριν να έχεις το θάρρος να αντιμετωπίσεις τις καταστάσεις..
Όλες φοβόμαστε μην τυχόν μία μέρα ξυπνήσουμε και διαπιστώσουμε ότι δεν έχουμε κανέναν δίπλα μας..Όλοι και όλες ανεξαιρέτως φοβόμαστε την μοναξιά..Δεν θέλουμε να φανταστούμε τον εαυτό μας στα βαθιά γεράματα να είναι μόνος.Κάποιες φορές άλλον ερωτευόμαστε πραγματικά και με άλλον είμαστε τελικά.Είναι και αυτό ένα είδος συμβιβασμού..Συμβιβάζομαι να ζήσω με κάτι το οποίο πραγματικά δεν πόθησα.Μένουμε σε μία σχέση για να ξεχάσουμε ίσως το άλλο πρόσωπο, για να το εκδικηθούμε ,για να δει τι έχασε που δεν είναι μαζί μας και τελικά καταλήγουμε εγκλωβισμένοι σε μία κατάσταση που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε.Εμείς ήμασταν αυτοί που έκαναν την άλλη σχέση για τον οποιοδήποτε λόγο και εμείς αυτοί που τώρα δεσμευόμαστε απέναντι σ' αυτό το άτομο που μας εμπιστεύτηκε και έκανε σχέση μαζί μας.Και μέσα σε ένα τέτοιο φαύλο κύκλο δεν έχουμε παρά μόνο να φοβόμαστε και πως θα φύγουμε και να μην πληγώσουμε το άλλο άτομο που είναι μαζί μας.Ίσως κάποιες φορές να χτίζουμε και εμείς οι ίδιοι την "μοναξιά" μας.
Δεν είναι λίγες όμως και οι φορές που κάνουμε λάθος επιλογές και καταλήγουμε σε μοναξιά.Ερωτευόμαστε παράφορα έναν άνθρωπο χωρίς να δίνουμε την απαιτούμενη σημασία σε κάποια πράγματα που μας ενοχλούν.Σιγά σιγά αυτά διογκώνονται και φτάνουμε μία ωραία μέρα που δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ερωτευτήκαμε αυτόν τον άνθρωπο και γιατί μένουμε ακόμα μαζί του,αλλά τότε είναι αργά να φύγουμε.Ή μήπως δεν είναι;;
Είμαι υπέρ της άποψης ότι ποτέ δεν είναι αργά για να κάνουμε οποιαδήποτε κίνηση παντού αρκεί να το θέλουμε πραγματικά. Ακούγεται λίγο σαν την γνωστή φράση του Κοέλιο ,ότι αν το θέλουμε κάτι πολύ συνωμοτεί το σύμπαν να το αποκτήσουμε, αλλά σίγουρα ισχύει. Ξέρω πολλές γυναίκες που πήραν την απόφαση να ξανά αρχίσουν την ζωή τους στα 60 τους και δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να ξανά αρχίσει την ζωή του σε μικρότερη ηλικία;Έκανες σχέση, είσαι αρκετό καιρό μαζί του και διαπίστωσες ότι δεν μπορείς να συμβιβαστείς μ' αυτό που ζεις, θα ήθελες κάτι άλλο.Οι καβγάδες είναι καθημερινό φαινόμενο, χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι είναι αιτία χωρισμού αυτό.Απλά βλέπεις ότι για διάφορους λόγους δεν καρποφορεί αυτή η σχέση και δεν κάνει ευτυχισμένο κανέναν από τους δυο σας.Μένεις όμως.Μένεις γιατί φοβάσαι ότι μπορεί να μην βρεις άλλον, μένεις γιατί έχεις βολευτεί στην "σιγουριά" που σου προσφέρει αυτή η σχέση, μένεις γιατί σκέφτεσαι ότι δεν είναι εύκολο να ξανά μπεις στην διαδικασία να ψάχνεις.Δεκτά όλα αυτά.Είσαι όμως σε θέση να ανεχτείς αυτή την σχέση μ' αυτές τις συνθήκες και στο μέλλον;Γιατί όπως δεν είσαι τώρα έτοιμος για το οτιδήποτε, δεν θα είσαι ούτε στο μέλλον.Μπορείς να μένεις για πάντα σε μία σχέση κάνοντας διαρκείς συμβιβασμούς;Να ζεις σε κάτι το οποίο είναι "ψέμα";
Συμπερασματικά, δεν υπάρχει σχέση χωρίς συμβιβασμούς όπως επίσης δεν υπάρχει σχέση που να στηρίζεται μόνο σε συμβιβασμούς.
0 σχόλια for "Συμβιβασμός ή μοναξιά;"